اسلایس پیاز اعلا و خوش عطر

پیاز یکی از سبزیهای مهم و مشهور دنیا است. این سبزی در بیشتر نقاط دنیا کشت می شود. پیاز گیاه بومی جنوب غربی آسیا و احتمالا مربوط به ناحیه ای بین فلسطین و هندوستان و یا منطقه شرق مدیترانه می باشد. بعضی ایران را موطن اصلی پیاز می دانند، از زمانهای بسیار قدیم پیاز کشت می شده است و مردم به خصوصیات این سبزی پی برده اند.

پیاز یکی از قدیمی‌ترین گیاهان زراعی بوده که از هزاران سال قبل، به عنوان طعم دهنده‌ی غذاها و همچنین دارو از آن استفاده می‌شده است. قدیمی‌ترین منابع کشف شده از سومریان به دست آمده که نشان می‌دهد، سومریان که در عراق امروزی می‌زیسته‌اند، تقریباً ۲۶۰۰ تا ۲۱۰۰ سال قبل از میلاد مسیح از این گیاه استفاده می‌کرده‌اند. در نسخه‌های کتب قدیمی مصر، تقریباً ۱۵۵۰ سال قبل از میلاد که نوشته‌های خود را روی پاپیروس می‌نوشتند، از اثرات دارویی پیاز سخن به میان آمده است. آن‌ها عقیده داشتند که مصرف پیاز به همراه غذا انرژی بیشتری به فرد می‌دهد. همچنین پیاز را می‌توان از قدیمی‌ترین سبزی‌ها و صیفی‌جات خوراکی در دنیا و ایران است، که خاستگاه آن را در ایران و افغانستان ذکر کرده‌اند. بر اساس برخی اسناد کارگرانی که در ساختن اهرام مصر فعالیت می‌کرده‌اند از پیاز و سیر به عنوان غذای اصلی استفاده می‌کردند.
عقیده بر این است که پیاز برای هزاران سال منبع غذایی بوده است. در زیست گاه‌های عصر برنز نشانه‌هایی از باقیماندهٔ پیاز در کنار باقیماندهٔ هسته خرما و انجیر پیدا شده‌است که به ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد بر می‌گردد. بهرحال مشخص نیست که این‌ها پیازهای کاشته شده باشند. مدرک باستان‌شناسی و ادبی مثل کتاب سفر اعداد اظهار می‌کند که احتمالاً پیاز حدود ۲۰۰۰ سال پیش در مصر باستان همزمان با تره‌فرنگی و سیر کاشته شده‌است. احتمالاً کارگرانی که اهرام مصر را ساخته‌اند از تربچه و پیاز تغذیه می‌کرده‌اند. پیاز به سادگی تکثیر، حمل و نقل و انبار می‌شود. مصری‌های باستان آن را پرستش می‌کردند، باور داشتند شکل کروی و حلقه‌های متحدالمرکز نماد زندگی جاودانی‌ست. بر اساس نشانه‌هایی که از پیاز در مقبرهٔ رامسس چهارم پیدا شده، پیاز حتی در تدفین مصری‌ها نیز استفاده می‌شده‌است.
در یونان باستان، ورزشکاران مقدار زیادی پیاز می‌خوردند، به‌ این خاطر که باور داشتند تعادل خون را راحت‌تر می‌کند. به ماهیچه‌های گلادیاتورهای رومی نیز پیاز می‌مالیدند تا آنها را محکم کنند. در قرون وسطا در اروپا پیاز در کنار کلم و حبوبات یکی از سبزیجات اصلی خوراک مردم فقیر و غنی بود و چنان اهمیتی داشت که مردم برای پرداخت اجاره و حتی هدیه عروسی از آن استفاده می‌کردند. همچنین برای درمان سردرد، مارگزیدگی و ریختن موی سر پیاز تجویز می‌شد. پیاز توسط اولین ساکنان به آمریکای شمالی برده شد، در آنجا بومی‌های آمریکا مدت‌ها از پیازهای وحشی به روش‌های گوناگون، خام خوردن یا پختن در انواع غذاها استفاده می‌کردند. آنها از پیاز برای درست کردن شربت، ساخت ضماد و آماده کردن رنگ استفاده می‌کردند. براساس دفترچهٔ خاطرات نگه داشته شده توسط مهاجران، پیاز از اولین چیزهایی‌است که پدران مهاجر پس از آماده کردن زمین کاشتند. پیاز همچنین در اوایل قرن شانزدهم از سوی پزشکان برای کمک به زنان نازا تجویز می‌شد.

پیازهای معمولی به طور طبیعی به سه رنگ متنوع قابل دسترسی هستند. پیازهای زرد یا قهوه‌ای (که در تعدادی از کشورهای اروپایی پیاز قرمز نامیده می‌شود)، بسیار خوشمزه و پیازهای مورد استفاده روزانه هستند. پیازهای زرد به هنگام سرخ شدن به رنگ قهوه‌ای تیره و پرچرب تبدیل شده و به سوپ پیاز فرانسوی مزه شیرین می‌دهند. پیاز قرمز (که در تعدادی از کشورهای اروپایی پیاز ارغوانی نامیده می‌شود) برای تازه استفاده کردن انتخاب خوبی است زمانی که رنگش غذا را با روح می‌سازد. برای کباب کردن هم استفاده می‌شود. پیاز سفید پیاز سنتی در آشپزی کلاسیک مکزیکی هست. این پیاز هنگام پخت رنگ طلایی و هنگام تفت دادن مزه خاص شیرین دارد. گرچه خوردن پیاز کاملاً رسیده رایج است، پیاز را می‌توان قبل از رسیدن کامل هم خورد. پیاز بهاری یا تره‌فرنگی را قبل از رسیدن کامل چیده و همه قسمت‌های آن را استفاده می‌کنند. وقتی پیاز بعد از تشکیل قسمت برآمده و قبل از رشد کامل آن چیده شود، به آن پیاز تابستانی گفته می‌شود.

معمولاً پیاز را خرد کرده و در غذاهای دلچسب و گرم متفاوتی استفاده می‌کنند، و ممکن است به عنوان اجزاء اصلی غذاهایی مثل سوپ پیاز فرانسوی و یا چتنی پیاز مورد استفاده قرار گیرد. پیاز را می‌توان به اشکال مختلف مورد استفاده قرار داد : پخت، جوشاند، با آتش ملایم پخت، کباب کرد، سرخ کرد، در روغن پخت، برشته کرد، تفت داد، یا به صورت خام در سالاد ریخت. پیاز به علت لایه لایه بودن طبیعی بعد از پخته شدن برای پر کردن مواد مختلف به درون آن مناسب است. پیاز یک غذای اصلی و مهم در آشپزی هندی است. برای غلیظ کردن کاری و شیره گوشت استفاده می‌شود.

پیشگیری از بیماریها با پیاز

ترکیبات شیمیایی که در پیاز وجود دارد از لخته شدن خون جلوگیری می کند. این ترکیبات مانع تجمع پلاکت در شریانها و همچنین تشکیل لخته های خونی در سیاهرگ می شوند. تجمع پلاکت در شریانها و همچنین تشکیل لخته های خونی در سیاهرگ دو عامل موثر در بروز سکته های قلبی و مغزی .

پیاز از قدیمی ترین سبزی هایی است که بشر استفاده می کند. از این سبزی نه تنها برای طعم دادن به غذا، بلکه حتی برای بسیاری حکم طلا داشته و آن را در داد و ستدهایشان به کار می برده اند .

ارزشی که قدیما برای پیاز قائل بودند، بی دلیل نیست زیرا تحقیقات گسترده پژوهشگران در دهه اخیر از حقایق جالبی در این زمینه پرده برداشته است. اگر از افرادی هستید که علاقه ای به مصرف پیاز ندارید، حتما این مقاله را مطالعه فرمایید:

ضدانعقاد خون

پیاز قرمز می تواند به حفظ کلسترول خوب کمک و از ابتلا به بیماری های قلبی پیشگیری کند. محققان با انجام مطالعاتی روی حیوانات متوجه شدند مصرف پیاز قرمز بعد از ۸ هفته می تواند میزان کلسترول بد را در بدن به میزان ۲۰ درصد کاهش دهد.
اما در همین دوره زمانی، هیچ تغییری در میزان کلسترول های خوب بدن به وجود نمی آورد. طبق نتایج تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۲ در مجله Clinical investigation منتشر شد، فلاونوئیدی به نام روتین که به وفور در خانواده پیازها و سیب وجود دارد، از تشکیل لخته های خونی در عروق پیشگیری می کند.
در حقیقت، تشکیل فیبرین در سیاهرگ ها و تجمع پلاکت ها در سرخرگ ها از عوامل بروز لخته های خونی و سکته است که این ترکیب مانع ساخت آن می شود.

ضد سرطان

محققان دانشگاه کورنل بعد از مطالعه تاثیر پیاز بر رشد سلولی و تخریب رادیکال های آزاد، در سال ۲۰۰۴ اعلام کردند موسیر و انواع پیاز به دلیل خواص آنتی اکسیدانی برجسته ، تاثیر ویژه ای بر کاهش پیشرفت سرطان کبد دارند و از رشد سلول های سرطانی پیشگیری می کنند.
طبق تحقیقات دیگر دانشمندان، مصرف منظم پیاز به میزان ۲ بار در هفته، به طور واضح خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را کم می کند. پیاز سرشار از فلاونوییدهاست و از رشد تومورها جلوگیری و سلول های روده بزرگ را از آسیب حفظ می کند.
پختن گوشت با پیاز نیز می تواند به کاهش مواد سرطان زایی که هنگام پخت گوشت در حرارت ایجاد می شوند، کمک کند.

خون ساز

اسیدفولیک یا ویتامین ۹ B یکی از ترکیبهای مورد نیاز مغز و تضمین کننده سلامت روان و احساس افراد است. ۱۲۵ میلی لیتر یا نصف پیمانه آب پیاز می تواند ۹ درصد از نیاز روزانه بدن به اسیدفولیک را برطرف کند بنابراین عادت به خوردن پیاز به تامین نیاز بدن به اسید فولیک کمک می کند.

استخوان ساز

طبق تحقیقات پژوهشگران دانشکده پزشکی جنوب کالیفرنیا که مشروح آن در سال ۲۰۰۹ منتشر شد، تراکم استخوان ها در زنانی که روزی یک پیاز مصرف می کنند، ۵ درصد بیش از زنانی است که یک بار در ماه پیاز می خورند.
از سوی دیگر، در زنانی که مرتب پیاز مصرف می کنند در مقایسه با زنانی که پیاز نمی خورند، احتمال شکستگی لگن ۲۰ درصد کاهش می یابد. بنابراین به خانم ها توصیه می شود برای پیشگیری از ابتلا به پوکی استخوان، خوردن پیاز را به یکی از عادت های غذایی خود تبدیل کنند.

ضددرد

براساس تحقیقی کلینیکی که در سال ۱۹۹۰ در داکوتای شمالی انجام شد، زنانی که رژیم غذایی غنی از منگنز دارند، کمتر دچار علایم نشانگان قبل از قاعدگی مثل دردهای شکمی یا بدخلقی می شوند زیرا پیاز یکی از منابع خوب منگنز به شمار می رود و این ماده معدنی مانند یک ضددرد عمل می کند.

ضدفشارخون

پیاز مانند سیب منبع بسیار خوب نوعی آنتی اکسیدان به نام کرکتین است. تحقیقات پژوهشگران که نتایج آن در سال ۲۰۰۷ منتشر شد، نشان داد کرکتین تاثیر ویژه ای بر کاهش فشارخون دارد و از تخریب دیواره عروق پیشگیری می کند و به این ترتیب خطر بروز بیماری های قلبی- عروقی را کاهش می دهد.